DECEMBER 2000

En we sluiten het jaar in schoonheid af!  In de Chawresse heeft onze arbeid na 6 dagen werk een interessante wending genomen: er werd nl. een directe verbinding gemaakt tussen de Réseau Persephone en de Klassieke Réseau!

Voila dus, beneden de Puits Dany (P14) in de Klassieke Réseau loop je over de markante "messen", in plaats van dan naar de grote galerij te gaan, klim rechts 2 meter omhoog en duik er in een gat. Je komt in een droog zaaltje, waar het nieuwe stuk begint. Na 30 m evident en eenvoudig parcours sta je dan in de "grote zaal" van de Réseau Persephone.

Deze directe verbinding opent nogal wat mogelijkheden, bv. de Chawresse zonder touw doen door langs de Persephone te gaan (geen touw nodig) en dan door te steken naar de klassieke. Of na een traversee Veronika-Chawresse ineens doorsteken naar de klassieke chawresse en waarom niet, nog een "Rezo B" erbij pakken... (niet slechts als conditietest; we deden het (jaren geleden), en gingen er weer uit langs de ... Veronika. 12 uren, wie dacht dat er geen grote grotten in Belgie waren?)

Nog even aanstippen dat we als sinds 1997 de gehele grot opnieuw aan het topograferen zijn; nog wat geduld, het vordert langzaam maar zeker.

Ook aan onze chantoir te Profondeville wordt naarstig verder gewroet; we zitten er al op -10 of -15, echter het blijft er smal, nat en lastig werk.

Rest mij nog U allemaal een heel vruchtbaar 2001 toe te wensen met veel grotten!

NOVEMBER 2000

Sinds verschillende weken heeft de graafkoorts weer toegeslagen.  Enerzijds in een chantoir nabij Profondeville, waar we al vanaf -5 tot -10 zijn geraakt.  Maar het ding verdedigt zich heel goed, 't is er nat, smal en lastig.  Anderzijds in onze oude liefde, nl. de Chawresse.   We graven daar een mooie laagvoeg uit, goede tocht en op zicht een goed vervolg.  De vraag is: gaan we naar bekend gebied of niet?  Het antwoord vind je binnen afzienbare tijd op deze pagina!

OKTOBER 2000

Onze mini-exp?in de Pyreneeen (Anialarra) werd gesaboteerd door het weer.  Slechts twee dagen hadden we mooi, zonnig weer tijdens hetwelk wij konden prospecteren.  Dan sneeuwden we progressief in en teisterden stormen tot 140 km/u ons arme tentje. Inpakken en wegwezen dus.  Echter de week werd ruim goedgemaakt door een bezoek aan Arresteliako Ziloa, of de Trou Souffleur de Larrandaburru.  Dit prachtige en zeer gevarieerde systeem werd begin jaren '90 ontdekt nabij de Gorges de Kakouetta, en is intussen de 50 kilometer lengte reeds voorbij!  Een onvergetelijke tocht in een grot die verschilt van alle andere op het massief van de Pierre-St-Martin.

Lees alles over de Anialarra zomer expeditie en de mini-expeditie hier op onze pagina's over de PSM!

SEPTEMBER 2000

Je houdt het misschien niet voor mogelijk, maar op risico van indigestie, gaan een trio fanatiekelingen in oktober nog een week naar... de Anialarra.  Doel is afwerken van oppervlaktetopo's, systematische prospectie, en verificatie van diverse gaten en half geexploreerde grotten.  Allemaal duimen voor goed en vooral sneeuwvrij weer!

AUGUSTUS 2000

ANIALARRA INTERCLUB 2000
Zo, we zijn terug na 4 weken exploratie in de Spaanse Anialarra. “We” dat is dan de Anialarra Interclub 2000, georganiseerd door SC Avalon maar eveneens met deelname van 1 lid van Styx, 1 lid van Technico, 1 lid van GS Rennes (FFS) en 9 leden van Speleo NL. Voor de verandering hadden we 3,5 weken zon... voor de PSM een record.

Er waren 2 hoofddoelen:

• 1) trachten de terminus van het systeem, dat op -711m versperd wordt door een grote blokkeninstorting, te passeren en aldus de onbekende loop van ondergrondse rivier te kunnen vervolgen

• 2) zoveel mogelijk hertopograferen van het systeem, daar de oude topo’s enorme fouten vertoonden (meerdere honderden meter) waardoor onze prospectiewerken op het plateau niet voldoende gericht konden gebeuren.

Eerst werd een hoogtekamp ingericht voor 6 personen op 2000 m hoogte + enorme portage van materiaal: alleen al voor in de grot 17 kits. Na het equiperen van de Pozo Ibarra (met zijn grote put van 222m) werden twee comfortabele bivaks ingericht: een tweepersoonsbivak op -500m, bestemd voor de topoploegen; en een tweepersoonsbivak op -600m (na een 100 m lange voute-mouillante) voor de exploratie en topo van de fond.  Gedurende twee weken losten de ploegen elkaar af in beide bivaks, de ambiance was er geweldig. Dank aan Annette voor alle voorbereiding en het comfort, dank aan de sponsors van de tenten: De Berghut, Northface, Ferrino...

De resultaten dan?

De instorting aan de fond bleek zo levensgevaarlijk onstabiel dat er niet in werd gewerkt. Echter een klim van 21 m (met een boormachine op benzine!) vlakbij leverde toegang tot een fossiel niveau. Hierin waren we gedeeltelijk niet eerst, er waren zeer vage sporen van één bezoeker die er langs een eenvoudiger weg was geraakt. Echter het grootste deel was wel degelijk “maagdelijk” en we exploreerden en topografeerden bijna 400 m in dit gangenstelsel. E? stuk passeerde zowaar de fond over wel 100m (maar dan 30 m te hoog), ging in de goede richting (stroomafwaarts) en werd door een sterke tocht gekenmerkt, eveneens in de goede richting. Jammer genoeg werd alles te smal en hoog en hadden we geen materiaal om er te werken. Indien ooit het vervolg van de grot wordt ontdekt, dan zou het best wel eens langs hier kunnen zijn... Dus werk aan de winkel volgend jaar.

De topoploegen brachten zowat 4,3 km in kaart in het systeem. Het systeem is nu getopografeerd vanaf een ingang (Pozo Ibarra) tot aan de fond. Vorig jaar werd er ook al een pak topo gedaan, dus stilaan krijgen we zicht op de zaak. De vermoedde fouten zijn er inderdaad, ze zijn nog groter dan verwacht en zelfs ook in diepte: wij komen op -650m ipv -711m voor de fond!

Ongeveer halfweg de expeditie werden de ondergrondse bivaks gedesequipeerd en gebeurden dus de resterende topo-tochten op dagbasis. De tweede helft van de expeditie werd vooral geanimeerd door onze Nederlandse vrienden en stond vooral in het teken van prospectie en topo van andere grotten op het massief. Er werd nog een kleine kilometer in kaart gebracht van diverse grotten, waarvan de diepste (AN534) -134m is. De zone blijft echter nog veel potentieel bieden, honderden gaten wachten nog om afgedaald te worden. De meesten zitten op -10 of -20 dicht met sneeuw of puin, maar sommigen lopen gegarandeerd door tot op het niveau van de rivieren (-400m).

In oktober zal trouwens nog een mini-expeditie worden ingericht van een week, met als doel verder te prospecteren op deze zone...

 

VAR
We gingen deze maand naar de VAR (Frankrijk) waar we flink wat afgrotten en ons lekker bruin lieten branden door de Middellandse Zee zon.

Nu nog even 3 dagen naar het Explo 2000 congres, en daarna kunnen we ons eens terug serieus gaan bezighouden met het verder werken in de BDW, want de laatste maanden is er vaak iets tussengekomen.

MAART 2000

WEBSITE
In de rubriek "Ontdekkingen" zijn nu alle beschrijvingen met betrekking tot het Systeem Weron-Dellieux geactualiseerd en opgesplitst in vijf subdocumenten.  Klik hier.

WAERIMONT
Weinig nieuws onder de zon, behalve dan een hoopgevende vordering in de Passage Mecano waar we na 5 weekends kamikazewerk  nu eindelijk in een stabieler zaaltje zijn terecht gekomen.  Het vervolg van de desobstructie is opnieuw... in vreselijk onstabiel puin te doen!  Maar de "mechaniciens" van dienst, Paul & Flip, hebben er alle vertrouwen in dat ook deze klus geklaard zal worden.