Einde 2006 werd veel tijd gespendeerd op twee beloftevolle
plekken.
Kortom, vele zondagen werk voor niets. Maar ondertussen zaten we
niet stil, en werd er beestig hard gewerkt in Grotte Norbert, de
Welva, en in een oude liefde van ons: de Vallei van de Lembrée.
Maar het was duidelijk: wilden we ooit het vervolg van de
Fagnoules exploreren, dan moesten we die Siphon Moche voorbij!
Tijdens hun laatste duik in juni 2006 hadden onze duikers
Jacques en Michel al twee brandweerslangen van 70 mm diameter
doorheen de zowat 10 meter lange sifon getrokken. Echter, in de
winter had het toch geen zin om pomppogingen te ondernemen, dus
het was pas in juni 2007 dat we het debiet laag genoeg
oordeelden.
Siphon Moche, na kanalisatie van de
rivier in een grote buis
Twee grote pompen in de sifon, die het water
doorheen de sifon pompten, slaagden er jammer genoeg niet in om
tegen het debiet van de rivier op te tornen, die in de sifon
verdwijnt. Maar een Avalonner laat zich niet gauw afschrikken.
Met nylon zeilen en grote rotsblokken werd de gehele rivier een
meter of 15 voor de sifon afgedamd. Deze dam was uiteraard niet
waterdicht maar hield het grootste deel wel tegen. Aldus werd de
gehele galerij stroomopwaarts van de dam omgetoverd tot een
soort stuwmeer, wel 20 meter lang, 3 meter breed en 50 cm diep.
Na een kwartier liep dit wel over, maar wat bleek: dat was net
voldoende tijd om intussen de Siphon Moche leeg te pompen. En
die sifon bleek bijna horizontaal te zijn. Zo geraakten we
door de sifon, en konden we snel-snel de magnifieke galerij
erachter bezoeken: de Galerie du Temps qui Passe, waarin de
rivier zich die na een turbulent traject van 30 m in een nieuwe,
grote sifon stort: de Siphon 6.
Siphon Moche, leeggepompt en reeds
verhoogd
De daaropvolgende weken, werd er boven de waterval (50 m
stroomopwaarts van de Siphon Moche) een provisoire dam gebouwd,
zodat we daar de rivier konden capteren en kanaliseren in een
dikke buis. Deze werd doorheen de Siphon Moche getrokken en
mondde erachter uit. Aldus konden wij de sifon veel
gemakkelijker leegpompen en beginnen met de eliminatie
ervan. Dit laatste bleek een "formaliteit": het was voldoende 30
cm van het dak te halen, over een meter of 3 afstand, om de
sifon reeds om te toveren tot een vo?e-mouillante. Half juli
2007 was de Siphon Moche inderdaad reeds getransformeerd tot een
vrij spectaculaire vo?e-mouillante!
Siphon Moche, het dak wordt verhoogd
De aanval op de Siphon 6
Op 15 juli 2007 waren het grote manoeuvres in de grot. De
duikers doken opnieuw de S6 om te gaan verder werken in het
zaaltje er voorbij, de Salle des Cinquantenaires. Daar was er
een nieuwe, ondoordringbare sifon (S7), doch erboven was er een
klein gangetje dat uitgegraven moest worden, en de S7 leek te
kunnen shunten.
Siphon Moche, nu "droog"
passeerbaar, d.w.z. zonder pompen
Onze duikers geraakten jammer genoeg niet door deze shunt. Ze
hadden wel zicht op een nieuwe zaal, maar het was net te nauw om
te passeren! Jacques probeerde zelfs in zijn ondergoed...
vergeefs. Het was duidelijk dat het zonder hulp van
desobstructiespecialisten niet zou lukken. Intussen hadden wij
de buis die de rivier kanaliseerde door de Siphon Moche, reeds
verlengd en de duikers waren zo vriendelijk om deze doorheen de
Siphon 6 te trekken, te samen met een brandweerslang om te
pompen.
Salle des Cinquantenaires: Jacques
probeert de shunt van de S7 te passeren... vergeefs
De onvergetelijke zomerexpeditie op de Anialarra onderbrak
onze werken een week of 6, maar op 2 september 2007 zaten we
reeds in die S6 te pompen! Echter, het water zakte slechts 5 cm.
Er was iets mis: waarschijnlijk mondde de buis die de rivier
kanaliseerde, niet ver genoeg voorbij de sifon uit, en stroomde
het water terug in de sifon. Een week later depanneerden de
duikers ons, zij doken de sifon, positioneerden de buizen
correct en ziedaar, het wonder geschiedde: op minder dan een uur
pompten we die S6 leeg!
Er was echter nog teveel instroming van lekkagewater, doordat
de dam bovenaan de waterval nog steeds zo lek als een zeef was,
ondanks diverse pogingen hem dicht te krijgen. Dat lekkagewater
stroomde in de S6, en erodeerde bliksemsnel de zandbodem ervan.
De sifon was wel open, maar het diepste punt ervan verzandde in
snel tempo. We besloten het pompen direct te staken, omdat we
anders riskeerden de lage passage op het diepste punt te doen
verstoppen... met de duikers nog aan de verkeerde kant. Maar het
bewijs was geleverd dat ook die S6 kon worden leeggepompt, en we
hadden ook al gezien dat deze sifon weliswaar erg lang was (8 ?
10 meter) maar net zoals de Siphon Moche, vrijwel horizontaal
bleef.
De Siphon 6 voorbij!
Drie zondagen werden gespendeerd aan de constructie van een
geheel nieuwe en ditmaal waterdichte dam. Deze werd zelfs net
voor de Siphon Moche geplaatst, zodat we de oude captage
bovenaan de waterval konden uitschakelen, en de grot haar
mooiste attractie terugkreeg: de 9 meter hoge waterval.
Siphon 6, na een half uur pompen is
het water al 50 cm gezakt!
De rivier werd opnieuw door de Siphon Moche gekanaliseerd,
ditmaal in twee flexibele ribbelbuizen van 11 cm diameter. Deze
kwamen voorbij de sifon samen in één brandweerslang van 15 cm
diameter, die 30 meter verder doorheen de Siphon 6 liep en net
voor de Siphon 7 uitmondde. Op 14 okt 2007 was het dan zover: de
S6 werd leeggepompt en drie Avalonners passeerden hem! Voor het
eerst zetten niet-duikers voet in de Salle des Cinquantenaires...
en ze zagen dat het goed was. De première lonkte, de shunt boven
de S7 bleek voor de smalsten onder ons zelfs passeerbaar, doch
we hadden een belofte gemaakt: deze première zouden we samen
doen met Jacques en Michel, de duikers!