Home De Avalon Pagina's Grotten in Belgie The Avalon Pages Caving in Belgium

Custom Search
 


Ecological Chemistry:


Caving & Climbing gear:

Outdoor and Innovation

Gemeente Edegem:

 
SDWorx:


Omhoog/Up

Hotnews Welkom bij Avalon! Wat doen wij? Jaaroverzichten Jaar tot Jaar Straffe verhalen Europese grotten Onze ontdekkingen Grotbescherming Techniek Software Memoires holenmens Explo's Anialarra Fotogalerijen Artikels & Docs De Avalon Flash Video Zone

DE ANIALARRA 2003 EXPEDITIE
Resultaten in een notedop


Back Omhoog/Up Next

Resultaten van de 7de Anialarra Interclub Expeditie

Tussen 27 juli en 16 aug 2003 vond op het massief van Pierre-St-Martin de 7de Anialarra Interclub Expeditie plaats, zoals steeds georganiseerd door SC Avalon (België en met deelname van andere Belgische clubs (Hades, Marginal, De Grotters, Styx) en Speleo Nederland.

Het hoofddoel was het verder exploreren van de "Réseau Nostradamus"; een zeer grote galerij die zich in de extreem stroomopwaartse delen van het Systeem van Anialarra situeert en die vorig jaar werd ontdekt op het einde van de exp?2002.

Voorbereiding voor een tweedaagse exploratie in de NostradamusDit jaar werd gekenmerkt door het beste weer dat we ooit op het PSM-massief kenden (en zullen kennen): een drie weken durende hittegolf tijdens dewelke geen druppel regen viel. Maar ook werd de expeditie gekenmerkt door een ongelooflijke reeks tegenslagen en catastrofes. Defecte auto?s waren dagelijkse kost; het laten vallen van spithamers, Hilti-accu?s tot en met digitale camera?s in diepe putten waren eveneens schering en inslag. Een reddingsactie van één van onze gekwetste deelnemers in de putten van de AN51, eindigend in een helicopter-evacuatie was de slagroom op de taart.

De grootste tegenslag evenwel was het feit dat de Réseau Nostradamus, waarin vorig jaar, in één euforische première, 650 m in rechte lijn werd geëxploreerd, tien meter voorbij die terminus gewoon dood liep!

50 cm lange concretie in galerie des Excentriques excentriquesDood lopen is een verkeerd woord, in feite stonden we voor een tientallen meters hoge muur. De galerij is hier zowat 55 m hoog (!) en helemaal bovenaan konden we met een krachtige lamp een zwart gat ontwaren. Na een paar dagen van spectaculair artificieel klimwerk, op rotte rotswanden en over onstabiele, met puin bezaaide richels, werd het obstakel overwonnen. Bovenaan de 40 m hoge klim (de Rocky Horror Show) vonden we het vervolg van de Réseau Nostradamus. Na de sterk geventileerde Galerie des Bronchiteux (waarin twee deelnemers effectief een zware verkoudheid opdeden) kwamen we honderd meter verder, tot onze totale verrassing, in een enorme zaal terecht: Cosmik Debris (ter ere van Frank Zappa), zowat 80x40m groot. Vanuit deze zaal vonden we een paar dagen later na veel zoeken een doorgang naar een extreem geconcretioneerde galerij met fabuleuze excentrieken (Galerie des Excentriques excentriques) en naar een nog veel reusachtiger zaal: Salle Lieven, genoemd naar onze ongelukkige kameraad die mee de zaal ontdekte maar diezelfde nacht de prijs ervoor moest betalen in de vorm van een kniekwetsuur, finaal resulterend in een secours.

Lieven wordt van de lapiaz geplukt...We gingen nog steeds stroomopwaarts, doch de afstanden naar dit deel van de grot werden zo groot dat de laatste exploratie een tweedaagse werd: een 35 uren durende tocht, met 8 uur bivak. Tijdens deze tocht werd Salle Lieven verlengd in een derde zaal: Salle du Lapiaz, de grootste van de drie. Salle Lieven en Salle du Lapiaz zijn in feite dezelfde zaal, gescheiden door monsterlijke, huizengrote blokken. Het geheel is zeker 250m lang en 60 m breed.

In Salle du Lapiaz bestijgt men een hoge puinberg, "Baraque Fraiture" genaamd, die aan de andere kant zo sterk omlaag loopt dat men er zonder touw niet verder kan. Een enorm zwart gat lijkt het vervolg te zijn waar we volgend jaar naar toe moeten!

Bovenaan de zaal kon nog wel een andere galerij (15 m breed) over een honderdtal meter worden gevolgd, met eveneens einde op ... niets.

Euphorie tijdens de ontdekking van salle du Lapiaz (foto genomen bovenop de "Baraque fraiture") - (Erik, Rudi, Mark, Paul, Annette)De Réseau Nostradamus werd in extensie ruim verdubbeld; meer dan 1 km aan première werd er getopografeerd. De afmetingen zijn zeer groot voor een zo ver stroomopwaarts gelegen gangenstelsel en doen hopen dat we het verste punt nog niet hebben bereikt. Theoretisch is het mogelijk om nog 500 m verder oostwaarts te vorderen, en uit te komen in de gigantische rotswand waarop het hele PSM-massief eindigt.

Pittig detail is ook dat we in 2000 een grot ontdekten, AN546-Pozo Georges (bijna 100 m diep), die niet alleen één van de hoogst gelegen van het hele PSM-massief is (Alt. 2278 m), maar die nu ook exact boven de Salle Lieven blijkt te liggen. Zouden we deze grot kunnen verbinden, dan wordt het Systeem van Anialarra, nu 648m diep, in één klap nog 120 m dieper. In 2004 weten we daar hopelijk meer over!

Het Systeem van Anialarra groeit na onze expeditie tot een respectabele totale lengte van meer dan 14,2 km, voor een onveranderde diepte van -648m.

Uiteraard gebeurden er in het systeem zelf ook nog andere topo- en exploratietochten.

In andere grotten werd ook gewerkt: zo werd diverse malen in de AN61 (Sima del Confusion) gewerkt aan de nauwe terminus van 2002 op -100m. Finaal geraakten we een meter of 12 dieper, waar de grot evenwel dichtloopt. Jammer, want de grot ligt pal boven een zijrivier van de Réseau Nostradamus.

Sfeerbeeld van het Systeem van Anialarra, ergens rond -420 m.De meest veelbelovende grot is evenwel de AN107. Meer dan twintig jaar geleden werd hierin door de lokale GSHP afgedaald tot op een diepte van 55m, met einde boven een nieuwe put. Echter de daaropvolgende decennia zat de grot verstopt met sneeuw en ijs en onze expedities konden de voorbije jaren evenmin erin doordringen. Dankzij de hete zomer van 2003 was er dit jaar een passage tussen sneeuw en rotsen vrijgekomen. We konden er een mooie maar ijskoude première doen, met einde op -140m (nog steeds in de sneeuw!) boven een versmalling met daaronder een nieuwe put van zowat 30 m diep.

De grot is een mogelijke ingang tot de Gouffre des Partages, of het Systeem van Anialarra... of beide? Op de Pierre-St-Martin is alles mogelijk...

Volgend jaar zal uiteraard verder worden geëxploreerd. Echter er zal dan noodgedwongen moeten geopteerd worden voor twee- of driedaagse tochten met bivak. Dit jaar werd immers vastgesteld dat het rendement van onze vele (een tiental!) eendagstochten naar de uiterste regionen van de Réseau Nostradamus te laag lag, daar men in totaal een niveauverschil van 710m moet overbruggen (420 dalen, dan 290 m stijgen) en 2 kilometer doorheen chaotische galerijen moet vorderen.

Paul De Bie, Expeditieleider

(foto's: Paul De Bie en Mark Michiels)

Back Omhoog/Up Next

 
Contacteer/contact us:  SC Avalon vzw
Privacy beleid: Wij maken gebruik van externe advertentiebedrijven om advertenties weer te geven wanneer u onze website bezoekt. Deze bedrijven gebruiken mogelijk informatie (niet uw naam, adres, e-mailadres of telefoonnummer) over uw bezoek aan deze of aan andere websites om advertenties weer te geven over goederen en services waarin u wellicht geïnteresseerd bent. Als u hierover meer informatie wenst of als u wilt voorkomen dat deze bedrijven deze informatie gebruiken, klikt u op deze link: http://www.google.nl/privacy_ads.html