|
                
DE ANIALARRA 1997 EXPEDITIE
 
Het was de "ARSIP", de overkoepelende vereniging die alle exploratiewerk
reeds 25 jaar lang co?dineert op het massief van de PSM, die ons twee objectieven
voorstelde. Enerzijds de Gouffre GASPI herzien, anderzijds de terminus van
de beruchte "Pozo Estella". Avalon sloeg zijn tenten op, op Camping Ibarra
te St. Engrace.
GOUFRE GASPI (-285m)
De Gaspi ligt vlak naast het skistation van Pierre-St-Martin. Hij is 234
m diep en de terminus was een nauwe meander. De grot zou een toegang kunnen
opleveren voorbij de sifon van de nabijgelegen Gouffre des Bourrugues, een
700 m diep en kilometerlang systeem dat enkel voor duikers was weggelegd.
De Gaspi bleek een leuke grot; in essentie 2 puttenreeksen die op -130 verbonden
zijn door een klotige 50 m. lange kruipgang. Op -234 begint dan een zeer
scherp, nauwe en lage kruipgang, die daarenboven licht actief is en waardoor
een ijkoude tocht waait. Talloze bochten en vernauwingen bemoeilijkten de
progressie. Met speleomateriaal of zelfs een helm op begin je er best niet
aan. Na een korte desobstructie geraakte ik solo zowat 50 m verder, om vast
te stellen dat deze claustrofobische rattenval nog steeds verderliep. Enkele
dagen later, nadat we verschillende dagen van onweer hadden moeten uitzweten,
was de tijd rijp voor een nieuwe poging. De twee smalsten onder ons, Annette
en Rudi, pushten de gang steeds verder tot ze in een nieuwe serie putjes
kwamen. De vreugde was groot, de collecteur leek voor het grijpen... Maar
dan eindigde alles op een nauwe sifon; de felle tocht kwam uit een ondoordringbaar
spleetje. De hoogtemeter wees hier -285m aan, een ruwe topo wees uit dat
de gang zowat 150 m lang was. Hopeloos dus.
Tijdens het desequipement volgde nog wat suspens: Annette en ik vonden
op -70m een venster opzij in een put. Een nieuwe puttenreeks werd uitgespit
(R2, R5, R2, R4, R4 en P40) waarna we jammer genoeg het gekende parcours
opnieuw vervoegden op -130m...
AN3-POZO ESTELLA (-711m)
Deze beroemde grot behoort tot het Systeem van Anialarra, gevormd door de
AN3, AN51 en AN6. Het is 711 m diep en zowat 11 km lang. De grot heeft PSM
allures, nl. een ondergrondse rivier in een mega-galerij, en eindigt op
een grote blokkeninstorting. Het is duidelijk dat de grot daar niet gedaan
is, en het herzien van deze terminus bleek een interessant objectief.
Men bereikt de ingang na een lange naderingsmars (2 uur). De grot bestaat
uit maar liefst 450 m aan putten , overwegend smal, en vanaf -200m levensgevaarlijk
bij een crue. Een soort van buizenconstructie leidt op -200 m het water
af in een fossiele put. In twee dagen equipeerden we de grot tot op -450
m. Ondanks het onweerachtige weer werd op 5/8/97 een "raid" gedaan door
Paul, Annette en Rudi. De terminus werd bereikt, na een spectaculair parcours
van zowat 2 kilometer doorheen de mooie rivier, doorspekt met reusachtige
zalen, bassins en een luguber kruipstuk doorheen het water. Zowat een uur
lang riskeerden we onze nek in de enorme blokkeninstorting, waarin men wel
30 m hoog kon klimmen. De tocht, fel genoeg om de carbuurvlam horizontaal
te blazen, joeg er probleemloos tussendoor, maar wij vonden niet zo di rect
een veilige doorgang. Doch het was een feit dat achter of boven het blokkenstort
een gigantisch vervolg te exploreren viel: het dieptepotentieel van de grot
is zowat -1800m! Het is al na middernacht wanneer we buiten ons tentje opzoeken;
en een koude nacht tegemoet gaan temidden van knetterende donderslagen.
In de daaropvolgende dagen desequiperen we alles.
Conclusie: de grot verdient het zeker om grondig onder handen
te worden genomen. Doch men moet hier een grote ploeg voor hebben, een ondergronds
bivak nabij de terminus, en voldoende krachtig desobstructiemateriaal. Kortom:
een objectief op zich om 3 weken mee te vullen.
DE ONTDEKKING VAN DE AN506
 De
laatste dagen van de vakantie wordt er nog her en der geëxploreerd. Enkele
kleine grotten zijn het resultaat, zoals de AN500 met o.m. een ruime P15.
Ook ontdekken Pierre, Eric en kinderen bij toeval een piepklein gaatje waaronder
zich een put opent, in de buurt van de AN6. 's Anderendaags verbreden Herman
en ik de ingang, en daal ik solo de 25 m diepe ingangsput af, en dan een
P8, om halt te houden boven een grote vrijhangende put. Daags nadien wagen
Annette en ik een laatste poging. De vrijhangende put wordt uitgespit en
afgedaald (eveneens 25 m). Beneden volgt de verrassing: de gapende muil
van een kolossale put, die we 200 m diep schatten, te oordelen naar de echo
van de omlaaggeworpen stenen. Die dag wordt deze put over zowat 90 m afgedaald!
Einde wegens touwgebrek, temidden van een enorme, bodemloze schacht (7x20
m sectie). De grot krijgt het nummer AN506 en de naam "Pozo de
los Ni?s". De reusachtige put wordt "Le Monstre" gedoopt en zal nog
een lang jaar onze dromen teisteren.
Wil je weten hoe dit afloopt? Ga dan naar de
Anialarra 1998 Expeditie.
|
